"Pİ'nin Yaşamı" Afacanlara Duygusal Anlar Yaşattı...

'Pi'nin Yaşamı'

Adınız Pi. Hayvanat bahçesi işleten Hintli bir ailenin on altı yaşındaki oğlusunuz. Cennete benzeyen bir ortamda yaşarken, binlerce Tanrılı Hindu kültürüyle yetinmeyip kendi gerçek yaratıcınızı arıyorsunuz.

Hayvanlarınızla bir yük gemisine binip Pasifik'e açılıyorsunuz. Gemi, fırtınada batıyor. Bütün yakınlarınızı kaybediyor ve kendinizi birden bir dişi orangutan, bir yaralı zebra, bir sırtlan ve bir Bengal kaplanı ile birlikte kurtarma filikasında buluyorsunuz.

SİZİ bir süreliğine hayatta tutmaya yetecek kadar gıdanız olsa da insan doğanızın farklı yönlerini temsil ettiğini bilmediğiniz hayvanlarla aynı kayıkta barınmanız fiziken mümkün değil. Çaresiz, bir sal yapıp, kayığı hayvanlara bırakıyorsunuz. Böylece nefsinizdeki vahşi hercümerce uzaktan bakma imkânı buluyorsunuz. Ağzınızdan "Kendimi sana teslim ediyorum Allahım, ne olacağını bilmek istiyorum" cümlesi dökülüyor. Bu, "fiziksel ve ruhsal olarak sana tabiyim, öğret bana" demek.

ALLAH'ın ilim denizinde eğitim süreciniz böylece başlıyor. Hayli zorlu geçen ilk aşamada sırtlan önce zebrayı, sonra orangutanı öldürüyor, kaplan da sırtlanı saf dışı bırakıyor. Geriye Bengal kaplanıyla sizin kalmanız tesadüfi değil. Üç tonluk bu vahşi hayvan, bir yönüyle Hindistan'ı yani dünyevi mirasınızı temsil ediyor. Daha sonra ifade ettiğiniz gibi, aynı efendinin çocuklarısınız, vaktiyle ikinizi de babanız büyütmüştü. Fakat şimdi Tanrı sizi gerçek efendinizle karşılaşabilesiniz diye öksüz bıraktı.

KAPLANI terbiye edip onunla aynı kayıkta uyuyabilecek hale gelinceye kadar atlatmanız gereken pek çok badire var. Öğrendiğiniz en çarpıcı gerçek, yaşamak için yaşatmak zorunda olmanız. Kaplan hayatta kalsın diye ona balık tutmak zorundasınız. O sizi yalnızlığınızdan koruyan, hayata umutla tutunmanızı sağlayan, vaktinizi değerli kılan bir can kurtaran simidi. Bu yüzden düşmanınızı sevmeyi öğreniyorsunuz. İkinizden birinin ölümü, diğerinin de ölümü demek. Tek çare onu terbiye etmeniz, o dediğiniz kendinizi...

AMA kaplanın siz olduğunuzu bir türlü anlayamıyorsunuz. Dalgalar sizi sonunda bir adaya attığında, iki yüz küsur gün kader birliği ettiğiniz hayvan size teşekkür dolu gözlerle veda etsin istiyorsunuz. O ise arkasına bakmadan uzaklaşıyor, bütün cehaletinizle kendisine gönül koyuyorsunuz. Halbuki o sizin güçlüklerle terbiye edilmeden önceki ham haliniz. Dolayısıyla dışarıda bir yere gitmiyor hayvan, görevini tamamlamış olmanın huzuruyla sizin benliğinize dönüyor.

Sadece kaplandan vefa beklediğiniz için değil, karaya çıkmayı gerçek bir kurtuluşla eşdeğer sandığınız için de eremediniz siz. Oysa yeni sahneniz o cennet görüntüsünün aksine etobur bitkilerin bulunduğu bir mekân. Tanrı size merhamet ediyor da, orada kaldığınız takdirde bitkilerin sizi de yiyip sindireceğini gösteriyor. Çaresiz filikanıza binip bu kez kaplansız yeniden denize açılıyorsunuz. Eğitiminizin ölünceye kadar süreceğini gösterecek size Tanrı. Kurtuldum deyip gevşememeyi...

 NİHAYET güvenli bir limana çıkıyorsunuz. İlk tedaviniz yapıldıktan sonra sigortacılar sizi ziyarete geliyor. Amaçları, kazanın tek şahidi olarak geminin neden battığını öğrenmek. Sizse bunu bilemeyeceğinizi belirtip hikâyenizi anlatıyorsunuz. Bu olağanüstü macerayı kavrayamıyorlar, muzların suda yüzmeyeceği, fizik kuralı gereği batması gerektiği gibi tali meselelere takılıp size inanmadıklarını bildiriyorlar. Bunun üzerine siz öykünüzü başka bir versiyonla yeniden anlatıyorsunuz.

Sevdik sizi sevgili Pi, iyi ki varsınız. Bize bizi ne de güzel anlattınız. Oscar'ı alırsanız sizi gönülden alkışlayacağımıza lütfen inanınız.

Yorumlar